Выйду сінім ранкам, шчыра падзіўлюся—
Прыгажосць якая, хаты ў садах...
I здаецца зноўку ў маладосць вярнуся,
Патану ў
азёрах, у тваіх вачах.
А ў
Бераставіцы—чыстыя крыніцы,
Аў Бераставіцы—лепшыя гады...
А
Бераставіца мне начамі сніцца,
Мне начамі сніцца, дзе я
малады.
Ласкава сустрэне
залатое поле,
Спелы,
важкі колас ляжа ў далонь...
Жаўруковай
песняй звоніць наваколле,
А зарніца ў росах развяла агонь.
Аў Бераставіцы—светлыя зарніцы,
А ў Бераставіцы—звонкія званы...
А
Бераставіца —ты мая жывіца,
Летуценняў мроі, мараў туманы.
На тваіх палетках ураджай багаты,
Непаўторны водар на тваіх лугах...
Апрануўся
сёння ў новыя хаты,
Мой пасёлак
родны ў сонца прамянях.
А
Бераставіца—мая мілавіца,
А
Бераставіца—гістарычны край,
А
Бераставіца—для мяне сталіца,
Для мяне
сталіца і зямны мой рай.